Agata Dąmbska komentuje: Wypalony Kongres Obywatelski

Niestety, mówcom trudno było wykroczyć poza gładko brzmiące ogólniki, a „meta” formuła wystąpień nie zachęcała do pogłębionej dyskusji.  

Co więcej, impreza sprawiała wrażenie wyabstrahowanej z aktualnej rzeczywistości: szlachetna skądinąd idea „zasypywania podziałów” czy „budowania mostów” pomiędzy Polakami przeobraziła się w usilne unikanie jakichkolwiek odwołań do bieżącej sytuacji polityczno-społecznej. Przy takim trendzie także rozmowy panelowe nie mogły wnieść śmiałych, oryginalnych przemyśleń, choć sprawom samorządów poświęcono aż dwie dyskusje – o rewitalizacji i budowaniu wspólnotowości lokalnej.

Obserwując Kongres od wielu lat, żałuję, że to znakomicie zapowiadające się miejsce spotkań, łączące pokolenia i światopoglądy, nie stało się zaczynem żadnej inicjatywy społecznej czy intelektualnej. Ponad 1000 osób, zjeżdżających co roku na Politechnikę Warszawską z całego kraju, po całodziennych obradach po prostu wraca do swoich domów. W dodatku, twarze uczestników zaczęły się powtarzać oraz zmalał udział osób w średnim wieku i młodszych, przez co Kongres niebezpiecznie zbliżył się do imprezy dla etatowych bywalców konferencji z darmowym cateringiem. Szkoda, gdyż energia, refleksje, chęć dialogu czy działania (także lokalnego) większości obecnych warte byłyby zagospodarowania.

agat_d@yahoo.com