Prezydent na europejską skalę

Paweł Adamowicz od przeszło 18 lat związany z samorządem. Od trzech kadencji na stanowisku prezydenta Gdańska. Samorządowiec, który wie jak sprawnie zarządzać półmilionowym miastem. Inicjator budowy społeczeństwa obywatelskiego i jego aktywizacji.

Wykształcenie: Prawnik po Uniwersytecie Gdańskim. Tuż po studiach, w 1990 roku rozpoczął pracę na Uniwersytecie Gdańskim na stanowisku prorektora do spraw studenckich. 
Wiek: 43 lata 
Rodzina: żona Magdalena – doktor prawa, pracownik naukowy UG, córka Antonina
Jestem samorządowcem od: 1990 roku 
Jestem prezydentem od: 1998 roku 
Wynik w ostatnich wyborach: 60,87 proc. (I tura)


Na fotelu prezydenta Gdańska zasiadł po raz pierwszy prawie 10 lat temu. O jego wyborze zadecydowała wówczas Rada Miasta. W listopadzie 2002 roku, tym razem w wyniku wyborów bezpośrednich, po raz kolejny objął najważniejszą funkcję w mieście, a w 2006 roku, już w pierwszej turze uzyskał przeszło 60-proc. poparcie gdańszczan. Jak sam przyznaje, jego życiowa przygoda z samorządem rozpoczęła się jednak na długo przed tymi wydarzeniami.

– W 1989 roku, za namową starszych kolegów, zostałem szkoleniowcem w dziedzinie samorządu terytorialnego – mówi prezydent Gdańska Paweł Adamowicz. – Na początku moja wiedza była dość skromna, więc po nocach studiowałem wszystko, co było dostępne w gdańskich bibliotekach na ten temat. I tak przez ponad pół roku jeździłem z kagankiem wiedzy samorządowej do najmniejszych nawet gmin w województwie. To był bardzo pracowity czas. Noce nad książkami, a potem godziny w pociągach i autobusach – wspomina.

Czuje ciężar odpowiedzialności
Paweł Adamowicz bardzo szybko przekonał się, że ciężka praca popłaca. W 1990 roku odbyły się w Polsce pierwsze wolne, demokratyczne wybory do rad gmin. Adamowicz kandydował z trzeciego miejsca na liście, zdobył przeszło 2 000 głosów i w ten sposób w wieku 25 lat został radnym. Kolejnym, ważnym etapem w jego karierze była praca w Sejmiku Samorządowym Województwa Gdańskiego. Jednym z wielu jego obowiązków, ale i osiągnięć był udział w tworzeniu statutu miasta oraz regulaminu obrad Rady. Wkrótce wybrano Adamowicza na zastępcę przewodniczącego Sejmiku i dodatkowo powierzono organizację zupełnie nowej instytucji – Samorządowego Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku. W 1994 roku powtórnie został radnym, a Rada Miasta wybrała go na swojego przewodniczącego. Kiedy Paweł Adamowicz po raz pierwszy obejmował funkcję prezydenta Gdańska, miasto obchodziło tysiąclecie swojego istnienia.

– Czułem ciężar odpowiedzialności, który na mnie spoczął. Zdawałem sobie sprawę, jakie są oczekiwania mieszkańców. Niektóre rzeczy zrobili moi poprzednicy, ale jeszcze wiele nierozstrzygniętych spraw czekało w kolejce – wspomina prezydent. – Obawiałem się, czy sobie poradzę i czy znajdę fachowców, którzy doradzą mi w trudnej materii wielu spraw? – przyznaje prezydent.

Propaguje tradycje dawnego Gdańska
To, co najbardziej satysfakcjonuje prezydenta Adamowicza w jego pracy to zadowolenie gdańszczan, którzy widzą i doceniają to, jak zmienia się ich miasto. Budowa społeczeństwa obywatelskiego oraz tworzenie gdańskiej tożsamości przez zakorzenienie współczesnych mieszkańców w tradycji dawnego Gdańska to osobiste sukcesy prezydenta związane z miastem. Paweł Adamowicz nie narzeka na brak satysfakcji z podejmowanych działań.

– Przyjemność sprawia mi budowa wśród gdańszczan świadomości wyjątkowości naszego miasta, cieszy realizacja pomysłu odbudowy klimatu Głównego i Starego Miasta, renowacja kamieniczek i odbudowa tego, czego nie przywrócono miastu po 1945 roku – mówi.

Jego sukcesy dumnie komentują również jego współpracownicy.
– Promocja Gdańska, którą skutecznie realizuje prezydent procentuje. Ostatnie kilka lat to dobry czas dla miasta i dobre perspektywy na przyszłość – mówi zastępca prezydenta ds. polityki przestrzennej Wiesław Bielawski.

Podejmuje nowe wyzwania i nie obawia się trudnych spraw
Dziś głównymi wyzwaniami dla miasta jest budowa Europejskiego Centrum Solidarności i organizacja Mistrzostw Euro 2012.
– Oba te zadania zawierają w sobie wiele części składowych i nie chciałbym ich tutaj wyliczać. Powiem tylko, że około roku 2012 niewielu będzie ludzi w Europie i na świecie, którzy nie słyszeliby o Gdańsku i nie chciałoby go odwiedzić – zapewnia Paweł Adamowicz.

Jedną z najważniejszych zasad, którymi kieruje się prezydent w wypełnianiu swoich obowiązków jest podejmowanie decyzji w oparciu o opinie fachowców.
– Im więcej opinii, tym większa pewność, że decyzja będzie podjęta z korzyścią dla tych, dla których pracujemy.

Paweł Adamowicz wie, że samorządowiec, któremu zależy na społecznym interesie nie może obawiać się trudnych spraw.
– One często pojawiają się na obywatelskich spotkaniach. Niektóre można rozwiązać „od ręki”, inne wymagają zaplanowania i ujęcia np. w budżecie, ale żadna ze spraw pozostaje w zawieszeniu – mówi Adamowicz.
– Gdybym miał w skrócie określić charakter obecnej polityki miejskiej prowadzonej przez prezydenta naszego miasta ująłbym to w słowach: „Nec temere, nec timide” [Bez strachu, ale z rozwagą – przyp. red] – dodaje  Wiesław Bielawski.

Na koncie ma liczne sukcesy
W 2003 roku prezydent Gdańska został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. – Cenię sobie to wyróżnienie, ale najbardziej jestem dumny z wyróżnienia przyznanego mi przez Ojca Świętego – Złotego Krzyża Pro Ecclesia et Pontifice. Świeżo nadanym Adamowiczowi wyróżnieniem jest zaszczytny tytuł Europejczyka Roku 2007 w kategorii: "Gospodarz gminy, miasta, regionu". Tytuł ten przyznała prezydentowi Gdańska Fundacja „Prawo Europejskie” za "wkład w zakresie zbliżania i współpracy narodów europejskich, budowy nowoczesnego społeczeństwa obywatelskiego i rozwoju miast".

– Cieszę się, że moje wysiłki nie idą na marne, ale wiem, że pozostało jeszcze wiele do zrobienia. Dobry prezydent zna swoje miasto i mieszkańców, wie o ich problemach, ale wie też jak je rozwiązywać – komentuje Adamowicz.

Osiągnięcia prezydenta łatwo wylicza również wiceprzewodnicząca Rady Miasta Agnieszka Pomaska wskazując równocześnie sprawy dopiero oczekujące na swój finał.
– Ostatnie lata były dobre dla Gdańska, chociaż nie wszystkie problemy zostały rozwiązane. Gdańsk nadal ma kłopot z niewystarczającą liczbą mieszkań komunalnych, a szybko wzrastająca liczba prywatnych budynków w południowej części miasta nie idzie w parze z rozbudową infrastruktury. W corocznych budżetach, jak i w aktualizowanych Wieloletnich Planach Inwestycyjnych widać mocno proinwestycyjny charakter prowadzonej polityki. Prezydent ma nieco ułatwione zadanie, gdyż zdecydowana większość w Radzie Miasta to Radni Platformy Obywatelskiej. Nie oznacza to jednak, że pomysły prezydenta akceptowane są bez żadnych dyskusji – komentuje Agnieszka Pomaska.

Wolny czas zawsze w gronie najbliższych
Bycie prezydentem miasta to służba 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu przez całą kadencję.
– Wciągu ostatnich dziesięciu lat moje życie uległo zasadniczej przemianie. Wzrosła ilość obowiązków i czasu, który muszę im poświęcać. Niestety, odbyło się to kosztem czasu spędzanego z rodziną. Na szczęście mam wspaniałą, wyrozumiałą żonę i zawsze mogę liczyć na jej pomoc – dodaje z uśmiechem.
Mimo licznych obowiązków prezydent Gdańska stara się spędzać z bliskimi jak najwięcej czasu.

– Codziennie rano odprowadzam Tosię [Antonina – córka Pawła Adamowicza – przyp. red.] do przedszkola i dążę do tego, aby przynajmniej część sobót mieć wolne od obowiązków prezydenckich.
Czasami jest to wyjątkowo trudne zadania, bo on, jak rzadko kto fascynuje się Gdańskiem.

– Wiem, że zabrzmi to banalnie, ale moim prawdziwym hobby jest moje miasto. Poza tym jestem zapalonym numizmatykiem i mogę pochwalić się całkiem pokaźnym zbiorem monet. Są jeszcze dwie pasje – narty i rower. Niestety, ze względna na deficyt wolnego czasu są one bardziej w sferze potrzeb niż wykorzystania.