Kandydaci społeczni zagrożeniem dla samorządowców?

Organizacje lokalnych aktywistów zrzeszyły się w Porozumieniu Ruchów Miejskich. Kandydaci zostaną wystawieni głównie w największych miastach – w Gdańsku, Sopocie, Słupsku, Krakowie, Poznaniu i Toruniu. Przedstawiciele porozumienia przekonują, że są pierwszą od 25 lat, realną alternatywą dla polityków, którzy zatrzymali się
w XX wieku. Pierwsi z inicjatywą wyszli przedstawiciele lokalnego komitetu My Poznaniacy, którzy zdobyli w wyborach samorządowych w 2010 10 proc. głosów. Za ich przykładem poszli krakowianie
i w tegorocznych wyborach kontrkandydatem urzędującego od trzech kadencji Jacka Majchrowskiego ma być Tomasz Leśniak, który doprowadził do referendum, w którym mieszkańcy odrzucili pomysł organizacji igrzysk olimpijskich w 2022 r. Zdaniem kandydata Porozumienia Ruchów Społecznych wynik referendum to dowód, że mieszkańcy potrafią wziąć odpowiedzialność za miasto i chcą realnych zmian w miastach, które niezmiennie są rządzone przez te same osoby od wielu lat.
Postulaty przedstawicieli Porozumienia są na razie ogólnikowe. Ich zdaniem miasta powinny być bardziej przyjazne pieszym i rowerzystom, a także powinna poprawić się sytuacja rodziców w kwestii znajdywania dzieciom miejsca w przedszkolach. Jednak nie mają odpowiedzi, skąd wziąć na to pieniądze. Zdaniem Jacka Raciborskiego z Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego urzędujący samorządowcy nie oddadzą władzy bez walki i im bliżej przeprowadzenia wyborów będą próbować przejąć język swoich krytyków. Ponadto zdaniem socjologa ruchy miejskie mają na razie zbyt małe zasoby, by walczyć o fotele prezydentów w największych miastach. Obecność w internecie, telewizji czy na bilboardach nie gwarantuje sukcesu. Ważne jest zarówno zaplecze organizacyjne, jak i rozpoznawalność rządzących miastami polityków, a pod tym względem działacze ruchów miejskich nie mogą się z nimi równać. (rp)