Czas na ustawę o budżetach partycypacyjnych

Pojawiają się głosy, że mieszkańcy w budżetach obywatelskich głosują na zadania, które są zadaniami własnymi gmin i tak naprawdę miasta powinny je realizować nawet bez względu na te głosowania. Może warto nakierować je inaczej?
Niektórzy uważają, że budżet obywatelski powinien służyć do finansowania tzw. projektów ekstra. Tylko które projekty są ekstra, a które są podstawowe? Czy projektem podstawowym jest remont ulicy, a rewitalizacja parku już nie? To bardzo subiektywne, bo przecież można zrezygnować z remontu ulicy na rzecz utworzenia parku. Moim zdaniem budżet obywatelski dobrze jest zaczynać od ustalania priorytetów wydatków. Jeśli np. Gdańsk przeznaczy 10 mln zł w BO na projekty ogólnomiejskie, to mieszkańcy powinni się najpierw spotkać
i ustalić, ile w danym roku trafi na jakie cele. Powiedzmy dwa miliony zł na edukację, dwa miliony na drogi, milion na zieleń, a reszta na ochronę zdrowia. I dopiero pod te kategorie powstawałyby projekty.

W niektórych miastach oburzenie wywołało składanie projektów przez radnych. Czy nie powinni być z tego wykluczeni?
Nie widzę nic złego w tym, że projekt składa radny, prezydent lub nawet urzędnicy. Liczy się dobry pomysł. Każdy członek lokalnej społeczności ma prawo go zgłosić. Zresztą prezydent może prosić kogoś znajomego, by złożył projekt zamiast niego. Takie ograniczenie można więc ominąć.

Jakie błędy popełniają najczęściej miasta?
Przede wszystkim zbyt duży nacisk kładzie się na frekwencję w głosowaniu i w składaniu projektów. A to nie jest najważniejsze. Kluczowe powinno być to, by projekty realizowane dzięki budżetom obywatelskim trafnie odpowiadały na potrzeby mieszkańców. By mieszkańcy byli ze zrealizowanych projektów zadowoleni, by taki budżet przyczyniał się do zrównoważonego rozwoju miasta czy gminy wiejskiej. Na tym właśnie nam zależało, kiedy proponowaliśmy wprowadzenie budżetu obywatelskiego w Sopocie.
Rozmawiał Mikołaj Podolski

Pełna rozmowa w sierpionym numerze.