Kwestionariusz wypełnił... Maciej Lisicki

Maciej Lisicki, zastępca prezydenta Gdańska



Pochodzę z: urodziłem się w Gdyni, ale tylko dlatego, że w Sopocie nie było porodówki. Dopiero dorosłe życie to Gdańsk choć w miłości do Lechii i Stoczniowca byłem wychowywany od oseska. Mój drugi (jak to mawiamy w Gdańsku) Heimat to rodzinne strony ojca – daleka kresowa Mińszczyzna i to ta z granic I Rzeczypospolitej. Właściwie to noszę w sobie obywatelstwa dwóch nieistniejących już państw: Wielkiego Księstwa Litewskiego i Wolnego Miasta Gdańska

Wiek: 49 lat

Wykształcenie: inżynier budownictwa lądowego

Moja rodzina to: Joanna (w tym imieniu się wszystko zawiera) i mała zuchenka Zofia Helena (mądra i piękna)

W ludziach cenię: mądrość i odwagę

Najbardziej nie lubię: hipokryzji i populizmu

Moja największa zaleta i wada: determinacja i upór (jeśli ktoś woli to może być odwrotnie; i tak na jedno wychodzi)

Jakim jestem szefem: ufam swoim współpracownikom, wolę dialog niż zamordyzm

Moje miejsce na wypoczynek: odpocząć to tylko w Portugalii przy kieliszku porto a zmęczyć się to tylko z plecakiem w Beskidach

Mój sposób walki ze stresem: czasami myślę, że stres to mój żywioł

Mój życiowy sukces: dopiero przede mną

Największe marzenie: przejść od początku do końca Appalachian Trail, najlepiej samotnie lub z córką (a jeszcze lepiej tam i z powrotem)

Książka/film, do których zawsze wracam: Grażyna Lipińska „Jeśli zapomnę o nich…” i „Przypadek” Krzysztofa Kieślowskiego

Muzyka, która mnie relaksuje: Toni Childs i Ludovico Einaudi

Mój autorytet: Jerzy Giedroyć

Motto życiowe: „Polska jest jak obwarzanek…”

Największy wynalazek ludzkości: internet

Dobry samorządowiec to: taki, który rozumie słowo służba

Gdybym nie był tym, kim jestem, byłbym: tym, kim byłem czyli budowlańcem